Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ'αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού,για το μικρό το πόδι σου μες στ'αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά-κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη,να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ'από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημιζουνε

Ακουστά σ'έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ'αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεγμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Το πιο πλήρες και ενημερωμένο φοιτητικό στέκι...

αν θες να γνωρίζεις τα πάντα για την φοιτητική σου ζωή,τις προοπτικές σου,τα δικαιώματα σου και να λύσεις κάθε απορία και αναζήτηση σου μπες στο αμφιθέατρο και κάτσε αναπαυτικά...

Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτή η χώρα ;;

Εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προστατεύσουν και θα αναδασώσουν τις καμένες περιοχές. Ξέρετε ποιός δεν υπέγραψε; ..... Μα ποιός άλλος.... Η Ελλάδα!!!

Μπείτε στο www.petitiononline.com/forestgr/ και υπογράψτε!!! Πρέπει να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές! Στείλτε το μήνυμα σε φίλους! Όλοι να συμβάλλουμε αν δεν θέλουμε να δούμε τσιμεντοποιημένες τις καμένες περιοχές!

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Η τέχνη βρήκε τον δικτυακό χώρο της...



ART IS...?
Είσαι χορευτής, μουσικός, φωτογράφος; Σκιτσάρεις, διαβάζεις ποίηση,βλέπεις θέατρο ή κινηματογράφο; Πιστεύεις ότι τα τατουάζ,το graffiti,η μαγειρική είναι τέχνη;
Αγαπάς ένα είδος τέχνης;
Εκφράζεσαι με κάτι που για σένα αποτελεί τέχνη...
Βρέθηκε ο κατάλληλος χώρος για να αποθέσεις τις αναζητήσεις σου και τις γνώσεις σου για την τέχνη... το isart σε περιμένει...
Μέσα από το δικτυακό ραδιόφωνο και το περιοδικό(που βρίσκεται ακόμα στα σκαριά)σου προσφέρει μια όαση "ποιότητας" στο διαδίκτυο...
Με το σλόγκαν "whatever is art" γίνεται μια προσπάθεια για να γίνει κοινός παρονομαστής στην ζωή μας η τέχνη σε κάθε της μορφή...




Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007

ΚAI ΤΩΡΑ ΟΠΩΣ ΚAI ΤΟΤΕ

Τα αθλητικά ιδεώδη είναι πολύ υψηλά, αφού κερδίζουν πάντα αυτοί που έχουνε κοιλιά.

Τα φράγκα μες στις τσέπες τους κυλάνε μια χαρά, ενώ εσέ τα πόδια σου θα βγάζουνε φτερά.

Τρίποντα, γκολάκια - βίλες, κοτεράκια, γελάνε τα παιδάκια, χτυπάνε παλαμάκια,

Χορεύουν στα κλαμπάκια και πίνουνε ουζάκια, για χάρη τους μπαζώθηκαν ποτάμια και ρυάκια.

Να κι ο αθλητής μας περήφανος κι ωραίος, μα πιο πολύ θα κλάψει πάλι ο τελευταίος,

Εκείνος που καλείται να πληρώσει για το χρέος, που νόμιζε πως τζάμπα θα περνιέται για ευρωπαίος.

Αυτός που στην αρχή χαιρόταν ο μαλάκας, λες και κατείχε μαγαζί στον κεντρικό της Πλάκας.

Θα μας τα πει ο ίδιος μετά απ’ το ρεφρέν, χορεύουν διαφημιστικά μέσα στο τερέν.

Ότι είναι ωραίο είναι κι' ακριβό, γι’ αυτό στη τηλεόραση μπροστά ονειροπολώ,

Πως ήμουν μες στο στάδιο σαν έμπαινε το γκολ, μα απ’ τη χαρά μου έπεσε το τηλεκοντρόλ.

Άλλαξε το κανάλι και είδα τα παιδάκια, που ξεψυχούν στην Αφρική σαν τρωω εγώ σουβλάκια,

Μ’έπιασε ένα σφίξιμο, ξενέρωσα εντελώς, μα ο Ευαγγελάτος ήταν πολύ καλός,

Μου είπε: "Αυτά συμβαίνουνε πολύ μακριά από’ δω, πίσω στα δικά μας, πάμε για χρυσό".

Θυμήθηκα και'γω τότε τον αγώνα, μα το τηλεκοντρόλ δεν μου’δειξε συμπόνια,

Κομμάτια είχε γίνει, πρέπει να πάρω άλλο, ένα μεροκάματο θέλω για να το βγάλω,

Μια μέρα στη δουλεία, να ακούω παναγίες και να δουλεύω σα σκυλί για σόου και φλυαρίες.

Μάλλον ο Ευαγγελάτος δεν τα’λεγε καλά, ένας θάνατος μικρός είναι και η σκλαβιά,

Τα παιδιά που ξεψυχάνε δεν είναι μακριά, ο καπιταλισμός μας έφερε κοντά.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Τα παίρνετε χοντρά,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Λαδώματα τρελά,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Φτιαγμένο από σκλάβους,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Γαμώ τους εργολάβους.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Με λίγες διαφορές,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Για πολυεθνικές,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Πιο εξευγενισμένο,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ - Μα τρομοκρατημένο.

**Πιο διαχρονικό νομίζω πως δεν θα μπορούσε να ναι**

Μεθυσμένα Ξωτικά


Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Μάνα είναι μόνο μία...


Μετά από εναν χρόνο που ζω μόνη μου συνειδητοποιώ πως έχει αλλάξει όλη μου η ζωή...Μόνη μου ορίζω τους ρυθμούς μέσα στους οποίους ζω,μόνη μου πρέπει να ανταπεξέλθω σε υποχρεώσεις και προβλήματα.Αν δεν μαγειρέψω δεν θα φάω,αν δεν καθαρίσω θα ζω μες στις κατσαρίδες(δυστυχώς έχω και απ'αυτές...),αν δεν βάλω πλυντήριο δεν θα χω ρούχα,αν δεν πληρώσω λογαριασμούς δεν θα χω ρεύμα,νερό,τηλέφωνο και τα λοιπά...
Έτσι λοιπόν αυτή την εβδομάδα περίμενα πως και πως να 'ρθει η μάνα όχι εξ ουρανού αλλά εκ των Αθηνών.Όπως και έγινε...ήρθε 2μέρες και μου έκανε το σπίτι τέλειο,μου μαγείρεψε,μου ψώνισε...αααχχ...τι ωραία...
Μη φανώ και συμφεροντολόγα..ήθελα να την δω κιόλας...
Όταν πήγαινα σχολείο και έμενα ακόμα με τους γονείς μου,με την μάνα μου ήμασταν άσπονδοι εχθροί...όλη την ώρα τσακωνόμασταν.Πως αλλάξαν όμως τα πράγματα...τώρα έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση...
Προχθές λοιπόν το βράδυ που είχε έρθει η μαμά μου εγώ δούλευα,είχε έρθει νωρίς για ένα ποτό στο μαγαζί που δουλεύω και μετά πήγε για ύπνο.Σχολάω 3.30 και πάω σε ένα άλλο μαγαζί για ένα ποτό.5παρά σκάει μνμ από μαμά..."Έρχεσαι?"...
Σκαλώνω και σκέφτομαι ότι ένα χρόνο τωρα δεν είχα λάβει τέτοιο μνμ...αυτό ήταν το χαρακτηριστικό που μου έστελνε όταν έβγαινα στο Λύκειο...
Και λέω κοίτα να δεις...κάποια πράγματα δεν αλλάζουν...