Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

αντί για σένα διάλεξα


Όσα δεν μου δωσε και όσα μου πήρε η ζωή,
πρόσωπα,καταστάσεις ήρθαν και φύγανε
άλλα κράτησαν μια στιγμή,σαν όνειρο μπλεγμένο με εφιάλτη
σαν τραίνο που σταμάτησε για επισκευή
σαν ζωές,δημιούργησαν σχέδια,προοπτικές...

άλλα πάλι προσπέρασαν σαν γεμάτα λεωφορεία
σαν τρένα express που στάση δεν τους χρειάζεται
σαν άπιαστα πουλιά που δεν φυλακίζονται...

κι όμως φυλακίζονται μέσα στο μυαλό
μέσα στις μνήμες που ανασύρονται από το νερό
και η λήθη δεν σώζει τις ψυχές που εκλιπαρούν
για άγγιγμα.

Και ίσως ίσως κάποια στιγμή τα πρόσωπα,οι καταστάσεις,το μυαλό και η ψυχή
γίνουν ένα μίγμα
μία ένωση από υποψίες,ερωτηματικά,αμφιβολίες και αιώνιες αναζητήσεις
ίσως εκείνη την στιγμή να γεννηθεί ένα αγνό βλέμμα
ένα πρωτόγνορο άγγιγμα
μια ελπιδοφόρα σιωπή
σιωπή στο μυαλό
σιωπή στην ψυχή
η λύτρωση του παρρελθόντος
το νέο μέλλον
η αξία του παρόντος.

και αφού έχεις αγκαλιάσει την μοναξιά σου
μεταμορφώνεσαι στο δυνατό εγώ σου
γιατι ρουφάς με μανία αυτό που βρήκες
αυτό που ανακάλυψες
τον άνθρωπο δίπλα σου,απέναντι σου,μπροστά σου
και καταλαβαίνεις ότι είσαι εσύ
και κατακτάς την χαμένη σου όραση,ευαισθησία
και μια δύναμη που σε στέλνει ψηλά
και ξεπερνά όλους τους νόμους και τις εικασίες.

Γιατί έχεις απόλυτη ανάγκη τον διπλανό σου,τον απέναντι σου,τον μπροστινό σου
και όχι τον πίσω σου
για να αντιγράψεις ότι σου λείπει
ότι ξέχασες να διαβάσεις
η ότι ήθελες να αφήσεις ανεξερεύνητο και άγνωστο
ένα παιχνίδι ψυχής που παίζεις χωρίς τέλος.

Καληνύχτα χθες,ζω στο σήμερα,καλημέρα αύριο.


*σε όλους αυτούς και αυτά που πέρασαν αλλά και σ'αυτά που μένουν που υπάρχουν και τα βιώνουμε.

*στίχος από το τραγούδι "αντί για σένα διάλεξα"(Διάφανα κρίνα) όπως επίσης και ο τίτλος του κειμένου μου.