κι όλα όχι απλα μένουν ίδια αλλά γίνονται και πολύ χειρότερα.
Τέσσερις μήνες για άλλους ανούσια χαμένοι για κάποιους πολύ ουσιαστικά αξιοποιημένοι, τέσσερις μήνες που ήρθαν τα πάνω κάτω αλλά τελικά τίποτα δεν άλλαξε,τέσσερις μήνες αγώνα, τέσσερις μήνες με προβληματισμό,δυσκολίες,ηθικά και
πρακτικά προβλήματα, τέσσερις μήνες γεμάτοι συζητήσεις,γεμάτοι όνειρα,ελπίδες,διεκδικήσεις.
Μετά από αυτούς τους τέσσερις μήνες ακολουθούν δύο μηνες που όλα λειτουργούν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Ολόκληρη η Πανεπιστημιακή κοινότητα λειτουργεί ρολόι, πίεση να βγει η ύλη,συμπίεση η εξεταστική,μόνο εμείς κολλάμε κάποιες φορές και λέμε...
τέσσερις μήνες βλέπαμε όνειρο;;
...και τελικά μπαίνει ένα ερώτημα: Εμείς κοιμόμασταν οι αυτοί;;
4 σχόλια:
Αν θεωρούμε το "ίδιο" εμείς, τότε ναι εμείς κοιμόμασταν! Δυστυχώς
Θα θελα να μπορώ να πιστέψω ότι αλλάξαν πραγματα...φοβάμαι πως δεν ισχύει.Για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικοί αυτοί οι τέσσερις μήνες αλλά τώρα τι γίνεται;γιατί περάσαμε στην νάρκη ξανά και γιατί η τέσσεσις μήνες είναι πλέον αναμνήσεις και όχι η αρχη μιας πορείας...Μακάρι να μου δωθεί μια αφορμή να ξαναγίνω αισιόδοξη.
Το καλό είναι ότι οι 4 αυτοί μήνες για σένα δεν ήταν ανούσια χαμένοι αλλά τουλάχιστον ουσιαστικά αξιοποιημένοι..
ολα αλλαξαν προς το χειροτερο αυτους τους 4 μηνες.
Δημοσίευση σχολίου